یادداشت:عبدالرضا محمدی خبرنگار و فعال زیست محیطی

ایلام رسانه، پوشش یکدست و سرسبزدرختان ناحیه زاگرس برکسی پوشیده نیست، اما در میان جنگل‌های انبوه غرب کشور، این درختان بلوط‌ اند که استوار و نستوه ایستاده‌اند. آلاینده‌ها و ریزگردها را به جان خریده‌اند وهوای اقلیم زاگرس را مطلوب نگه داشته‌اند. بلوطی که همواره همپای کوه‌ها نقش حامی داشته و تکیه گاه .

‌هیچکس به پای بلوط اینجا آب نریخت… هیچ باغبانی او را هرس نکرد… و خود در میان سنگ و صخره قد کشید. با این وجود، سایه‌سار مهرش را از سر عابران و رهگذران بر نداشت و ثمره‌اش را از کسی دریغ نکرد. بارها در سکوت خبری در آتش غفلت افراد سودجو سوخت و دم نزد. نامردمی‌ها دید و قامت خم نکرد.

به کرات از مصائب بلوط زاگرس گفته‌ایم و بارها غم آن را شرح داده‌ایم و معضلات بلوط به دفعات از سوی دلسوزان گوشزد شده و واکنش های به آن هم شکل گرفته است .

با وجود تمام بی‌مهری‌ها، بلوط چهار فصل سخاوتمندانه سایه‌گسترانی کرده و عابران و رهگذران را به سایه‌ خود فرامی‌خواند، اما ما بلوط را در هیاهوی یادداشت‌ها و مصاحبه‌های مطبوعاتی گم کرده‌ایم و تنها هر از گاهی به عنوان سوژه به آن می‌نگریم .

متاسفانه این روزها در مناطق مختلف استان ایلام جنگل‌های زاگرس به دست سودجویان در حال پاک‌تراشی است و این اراضی جنگلی را تغییر کاربری داده و تبدیل به اراضی کشاورزی کرده‌اند. همچنین با قطع این درختان آن را از طریق کوره‌های سنتی به ذغال برای سوخت تبدیل می‌کنند و به قیمتی ارزان‌تر از ارزش واقعی یک درخت بلوط به فروش می‌رسد.

ضمنا در برخی مناطق استان از جمله شباب و مهدی‌آباد ( کبابی های ایلام) شاهد استفاده از چوب درختان بلوطی هستیم که برای پخت کباب قطع و تبدیل به ذغال می‌شوند که این روند نابودی درختان جنگل های زاگرس را تشدید کرده است.

بر اساس برآورد سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد(فائو) ارزش یک درخت 100 ساله قریب به 200 هزار دلار است، اما هر گونی(بسته) ذغال در این مناطق متوسط 250 هزار تومان به فروش می‌رسد، البته ‌این مبلغ برای این سودجویان پول خوبی است

بررسی تصاویر ماهواره‌ای و سنجش‌ازدور نشان می‌دهد که از تراکم جنگل‌های کهنسال استان در چند سال اخیر به شدت کاسته شده و دیگر جنگل‌های این منطقه با وجود جنگل کاری های منابع طبیعی استان، آن انبوهی که سال‌های پیش داشت را به خود نمی‌بیند.

حفاظت از جنگل‌های زاگرس علاوه بر اهتمام جدی مردم منطقه برای نگهداری این موهبت الهی نظارت بیشتر مسئولان و دستگاه های نظارتی را می‌طلبد و این کار یعنی چوب حراج نزدن به زینت زاگرس.

اما انتظار برای رسیدگی به دردهای بلوط این شناسنامه‌ی کهنسال زاگرس تا کی؟