یاسمن هنوز 9 سالش هم نشده و اگر تمام آفتاب‌سوختگی‌ها و محرومیتش را کنار بزنی و نادیده بگیری، خیلی زیباست. با چشم‌های درشت و روشن. یاسمن دیگر عادت کرده است هر روز صبح همراه پدرش دل به جاده بزند و انارفروشی کند . می‌گوید مادرش هم رفته پیش خدا .

این بخشی از داستان عکس یاسمن است که در ایسنا منتشر شد.

«ستایش‌الزهرا ابراهیمی» کارشناس ارشد روزنامه نگاری

مهرماه همیشه نوید بخش تازگی و همراه با نوستالژی لوازم تحریر جدید و کتاب و دفترهای نو بوده است که بخوانی: ”بابا نان داد ”

بنویسی: ”سارا انار دارد …”

اما در هیچ کتابی از ”یاسمن” نوشته نشده که انار می فروشد، روپوش مدرسه ندارد

و پدرش نان را با کتلتِ ماه سر سفره ی او می‌آورد

اینجا ایلام، شهرستان سیروان، روستای ”عرب رودبار” ، روستایی با بیش از ۱۲۰ هکتار باغ انار و خاک حاصلخیز که شغل عمده ی ساکنانش، کشاورزی است .

یاسمنِ نه ساله اهل و ساکن این روستا، با دستان کوچکش انارها را می چیند و سپس می‌فروشد، هیچکس اما نمی داند او انار نمی خواند… صد دانه یاقوت را بلد نیست !

و از انار فقط سرخی شرم به گونه دارد .

دو صد افسوس که چشم‌های روشن یاسمن گواه فرداهای روشن نیست !

یاسمنی که جبرِ فقر مجابش کرده تا همان کلاس اول مدرسه را رها کند و کمک کارِ پدر باشد و حالا هر سال پاییز که می‌شود می رسند، هم انارها، هم بچه‌ها به درس و مدرسه ، یاسمن اما کنار جاده ای انار می‌فروشد که شاید به هیچ جا نمی‌رسد و دل همه ی انارها برایش خون است

کسی چه می‌داند شاید نام کوچک تمام انارها ”یاسمن” باشد