محمد محمدی – روزنامه نگار

کنار یکی از خیابان های نه چندان شلوغ شهر، بساط کرده است؛ شاید قیمت همه ی جوراب هایش به ۵۰۰هزارتومن هم نرسد، موهای خاکستری و چروک های صورتش ردپای غصه های زندگی ست.
رهگذران با شتاب از کنارش می گذرند
برخی حتی نیم نگاهی هم نمی اندازند، تنها چندنفر قیمت میگیرند و تک و توک خرید می کنند
آفتاب تندوتیزتر از همیشه می تابد اما صدای اذان که از گلدسته های مسجد بلند می شود، خورشید را به شانه ی راست می اندازد و کنار همان بساط به نماز می ایستد
و تجلی گر شعر سهراب می شود:

“من مسلمانم

قبله ام یک گل سرخ

جانمازم چشمه ، مهرم نور

دشت سجّاده ی من

من ، وضو با تپش پنجره ها می گیرم

در نمازم جریان دارد ماه،جریان دارد طیف

سنگ از پشت نمازم پیداست

همه ذرات نمازم متبلور شده است

من نمازم را وقتی می خوانم

که اذانش را باد ، گفته باشد سر گل دسته ی سرو”

حق الله را که به جا می آورد و سلام می دهد، سرش را به چپ و راست می چرخاند، اتومبیلی در حال تردد است، سخاوتمندانه گوشه ی بساطش را جمع می کند که حق الناس را هم رعایت کرده باشد اما آنچه که بیش از شغل و سن و سال و وضعیتش، نظر هر بیننده ای را جلب می کند، نماز اول وقتش است آن هم درحالیکه به گفته ی حجت‌الاسلام حسن مرادی،امام جمعه موقت شیراز، تنها 42 درصد جوانان در كشور نماز می‌خوانند!
مشغله ی زندگی، سختی معیشت و احتمالا کم توانی جسمی، باعث نشده از یاد خدا غافل شود و معنویتش رنگ ببازد…
مطابق آمار های رسمی 24 درصد افراد مناسبتی نماز می‌خوانند و 17 درصد گاهی نماز می‌خوانند و مابقی كاملاً تارك نماز هستند.
اما او مصداق کسانی می شود که بی رنگِ ریا، زلال مثل دعا، به نماز می ایستند و به زعم امروزی ها هنوز سیمشان وصل است به آن کریمِ بالایی…
تا باد چنین بادا…