وقتی زیبایی، نقاب دانایی می‌شود…
این روزها، فضای مجازی پر شده از چهره‌هایی که رو‌به‌روی آینه ایستاده‌اند و در حالی که آرایش می کنند، درباره روابط عاطفی،اصول جذب، رِد فلگ ها و تکنیک های دارک، صحبت می کنند و با برداشت های شخصی و کلیشه ای که در قامت روانشناسی ارائه می شوند در سایه فیلترها و نورها، به ظاهر رنگ واقعیت به خود می‌گیرند.
روابط عاطفی، پیچیده‌تر از آن است که در چند جمله سطحی خلاصه شود.مثلا: “اگر چنین کرد، یعنی فلان رِد فلگ را دارد!”
یا “اگر چنان کرد، نشانه‌ای از یک مشکل جدی در شخصیت اوست!”
و این نسخه‌های بی‌پایه، آهسته و بی‌صدا، در ذهن‌ها حک می‌شوند…
نتیجه چه می‌شود؟ روابطی که از جنس بازی‌اند، نه صمیمیت؛
قضاوت‌هایی که از ترس می‌آیند، نه از شناخت؛
پایان‌هایی، نه از نبود عشق، که از سوء‌تفاهم‌ها شکل می‌گیرند.
و در این بین، هیچکس به نقش تفاوت های فردی، تربیت خانوادگی، تروماها و طرحواره های ناسازگار کسی در روابط، اشاره ای نمیکند.
بسیاری از این توصیه‌ها، روابط را به بازی‌های ذهنی و قدرت‌طلبانه تبدیل کرده‌اند و به‌جای اینکه بر مهارت‌های ارتباطی سالم، همدلی و حل مسئله تمرکز کنند، افراد را به پنهان کاری، بی‌اعتمادی و پایان‌های باز در روابط، سوق می‌دهند.
شکل‌گیری یک رابطه سالم بر پایه اصول روانشناسی علمی است، نه توصیه‌های عامیانه‌ای که بدون هیچ‌گونه مطالعه و تجربه تخصصی ارائه می‌شوند.
رابطه ها، میدان جنگ نیستند! سیاست‌بازی، استراتژی‌های دارک و ترس از صمیمیت، چیزی جز فاصله و سردی نمی‌آورند.
رابطه، به درک نیاز دارد، نه تکنیک!
پایه‌های یک ارتباط سالم را اعتماد، گفتگو و آگاهی می‌سازد، نه توصیه‌های بی‌اساس و کلیشه‌های فضای مجازی.
درد آنجاست که رسانه ملی نیز در برخی از برنامه های پر مخاطب خود، تصویری مضحکانه از یک روانشناس به نمایش میگذارد و بیش از پیش دست در دست نمایش های اینستاگرامی، افراد جامعه را گمراه تر و سردرگم تر میکند و نقش اثر گذار این قشر را عامدانه به سخره میگیرد.
به طور مثال، در قسمت اول فصل ۷ سریال پایتخت، شاهد نمایش کاریکاتوری و غیرواقعی از یک روانشناس بودیم، فردی که نه تخصص دارد، نه اخلاق حرفه‌ای را رعایت می‌کند و نه شباهتی به یک روانشناس واقعی دارد.
چنین تصویرسازی‌های نادرستی، نه‌تنها شأن و جایگاه این حرفه را خدشه‌دار می‌کند، بلکه می‌تواند موجب بی‌اعتمادی مردم نسبت به علم روانشناسی و جامعه شریف روانشناسان شود.
روانشناسان واقعی، سال‌ها در مسیر یادگیری، پژوهش و تجربه عملی قدم برمی‌دارند تا بتوانند به مراجعان خود کمک کنند، از دردهای روحی‌شان بکاهند و کیفیت زندگی‌شان را ارتقا بخشند.
مشاوره صرفاً یک «گفت‌وگوی ساده» نیست، بلکه علم و مهارتی است که پشتوانه آن مطالعات عمیق، تعهد به اصول اخلاقی و احترام به کرامت انسانی است.
مردم باید به‌جای تکیه بر تئوری‌های سطحی و بی پایه، از افراد متخصص و صاحب صلاحیت کمک بگیرند تا آگاهانه در مسیر شناخت و انتخاب صحیح قدم بردارند.
انتظار می رود رسانه ملی در کنار روانشناسان و مشاورین متعهد، در راستای ارتقای سلامت روان جامعه و ایجاد اعتماد سازی بیشتر به این قشر، اهتمام ورزد.
🖊محدثه رستمی/روانشناس
۷فروردین ۱۴۰۴