از “نُطق‌های هیچستانی” تا “کُنشگری‌های پوپولیستی”

✍خداداد ابراهیمی/ روزنامه‌نگار

ایلام رسانه/ یادداشت

سال ۱۴۰۳ با همه فرازها و نشیب‌هایش، در حال رسیدن به ایستگاه پایانی خود است. در سالی که گذشت، سفره مردم کوچک و کوچک‌تر و تورم و گرانی، نگرانی مردم را افزون‌تر کرد.از دست دولت که کاری برنیامد، مردم به وکلای خود چشم امید دوخته بودند که آن‌هم آه و حسرتی بیش به ارمغان نداشت چرا که اغلب نمایندگان یا به “خبردرمانی” دچار شده بودند و یا سرگرم بازی‌های سیاسی و “انتصابات جناحی و قومی” بودند که در نتیجه مردم ماندند با نطق‌های نفسانی و کنشگری‌های پوپولیستی وکلایی که آنان را به دنبال نخود سیاه فرستاده بودند؛

۱) نُطق‌های هیچستانی:

درسالی که گذشت بعضی نمایندگان شب‌ها، متنِ نُطق‌های پارلمانی خود را، حفظِ حفظ می‌کردند تا روز بعد در صحن علنی مجلس، آن را ارائه دهند، گاهی هم روی آنتن زنده تلویزیون، داد و فریاد، سَر، می‌دادند و واژه‌ها و شعرها را پُر طمطراق ادا می‌کردند، غافل از اینکه این منطقِ نُطق نبود، این معنایش سخنوری نبود چرا که به عمل کار برآید، به سخندانی نیست!

نتیجه کار شد؛ متن، نطق، داد و بیداد و دیگر هیچ…! این لاطائلات، انعکاسی از “آب در هاون کوبیدن” برخی نمایندگان مجلس بود که در هیچستان تریبون‌های پوپولیستی خود، نطق‌های نَفسانی، سر دادند و بی محابا، سیاست بافتند. همان نطق‌هایی که هیچ خیر و برکتی برای مردم به ارمغان نیاورد. و اینچنین است که به یُمن نطق‌های هیچستانی، مردم  با مطالباتی تلنبار شده و حسرت های فراوان، به استقبال سال جدید رفتند تا ببینند بالاخره آینده‌ی رفاه و معیشت آنان چگونه رقم خواهد خورد و کدام روزنه امید بر روی آنان گشوده خواهد شد.

۲) کُنشگری‌های پوپولیستی:

در سالی که گذشت برخی نمایندگان، برسَر انتصاب استانداران معامله کردند، برای انتصاب معاونان، مکاتبه کرند، بر سر انتصاب فرمانداران، مجادله کردند، برای انتصاب مدیران کُل، مرافعه کردند، بر سَر انتصابِ اَنساب خود، مشاجره کردند و در نتیجه برای نیل به خواسته‌های منسوبین خود، با حمایت از مدیران ناتوان و ناکارآمد، جریان عادی اداره‌ی یک استان و توسعه آن را معطل کرده و مصالح مردم را قربانی مطامع شخصی و سیاسی کردند در حالی که این نوع رفتارها، کنشگری پارلمانی نبود.این رسم وکالت موکلان نبود، این منطق سیاستمداران کاربلد، نبود، این نوعی شامورتی بازی و سیاسیکاری پارلمانی‌ بود که حقوق عامه مردم را تباه کرده و توسعه حوزه‌های انتخابیه را به قهقرا کشاند که بی گمان بعدها تاریخ به نیک‌نامی و نیک فرجامی از آنان یاد نخواهد کرد.