اما در این میان کسانی نیز هستند که دوران سالمندی خود را در کنار خانواده‌ها و در حال تکاپو می‌گذرانند که هر کدام هم دنیای خود را دارند، این سوژه ما را عصر یک روز کرونایی در هفته سالمندان راهی پیاده‌راه طالقانی شهر ایلام می‌کند.

«محمد مراد» می‌گوید: فکر کنم آذر امسال ۷۰ ساله شوم، بازنشسته هستم و صبح‌ها و عصرها برای گذراندن اوقات با دوستان به اینجا و معمولا پارک کودک می‌روم.

از حال و روزش که می‌پرسم می‌گوید: هنوز هم نمی‌دانم که چگونه به این مرحله از زندگی رسیدم، خیلی زود گذشت و تا به خودمان آمدیم پیر شدیم.

وی ادامه داد: دلخوشی‌هایم بچه‌ و نوه‌هایم هستند و معمولا دلتنگی‌هایم را با آنان می‌گذرانم.

خیابان فردوسی شهر ایلام، مرا مهمان یکی از خیاطان شهر ایلام کرد که گفت: نزدیک به ۴۵ سال است که کار خیاطی انجام می‌دهم و هرچند این روزها کم کار می‌کنم اما دوست ندارم در خانه بمانم، مشکل مالی ندارم اما صدای چرخ خیاطی به من آرامش می‌دهد.

وقتی از اولین روزهای آغاز کار به او می‌گویم، سکوت می‌کند، لبخندی زیبا در میان ریش‌های سفیدش نقش می‌بندد و می‌گوید خوب گذشت. خوب.

اما قصه‌ی سالمندان ساکن روستا هم شنیدنی است.

«عبادالله» ۶۹ سال سن دارد، در زمین کشاورزی اطراف خانه در یکی از روستاهای بخش سیوان در حال کار کردن است، گوجه کاشت کرده و در حال چیدن محصول است، وقتی به او می‌گویم هفته سالمند مبارک، می‌گوید ما که سالمند نیستیم، مبارکشان باشد.

احساس جوانی می‌کند و در جواب پرسش‌هایم می‌گوید: از ابتدای زندگی کارم کشاورزی و کارگری بوده و ۷ فرزند دارم که همه هم سرو سامان گرفته‌اند.

وی ادامه داد: همه فرزندانم در شهر زندگی می‌کنند و مشغول هستند و آخر هفته سری می‌زنند و می‌روند و دلخوشی ما هم همین است.

وی گفت: بیمه خودم را به صندوق روستاییان و عشایر پرداخت می‌کنم و بچه‌ها نیز کمک می‌کنند.

پیرمردی که در کنار جاده‌های این بخش گردوهای خود را بساط کرده است، می‌گوید، مجبورم کار کنم، چون اگر کار نکنم علاوه بر مشکل مالی افسرده می‌شوم، آدم در خانه می‌پوسد.

در نزدیکی صف یک نانوایی، در یکی از مناطق قدیمی شهر ایلام، مادری با دستان لرزان نان در دست در حال گذر بود، وقتی با او صحبت را آغاز کردم، گفت: زمانی وقتی به نانوایی می‌آمدم کمتر از هفت، هشت، نان نمی‌گرفتم، ۷ فرزند دارم و همسرم چند سال است به رحمت خداوند رفته است و تنها زندگی می‌کنم، بچه هایم گرفتارند و کمتر به من سر می‌زنند، تنهایی هرچند رنجم می‌دهد اما از فرزندانم گله‌مند نیستم، خدا آنها را نگه دارد.

«زهر اهمتی» مدیرکل بهزیستی ایلام در گفت و گوی، با بیان اینکه هم‌اکنون جمعیت سالمندی در این استان ۸.۵ درصد است که در سال ۲۰۵۰ به ۳۰ درصد افزایش خواهد یافت ، اظهار کرد: اگرچه نرخ جمعیت سالمندی در ایلام نسبت به میانگین کشوری با ۹ درصد، پایین تر است ولی این استان به سمت پیر شدن پیش می رود و زنگ خطر سالمندی به صدا درآمده است.

مدیرکل بهزیستی ایلام با بیان اینکه به طور معمول ۸۱ درصد سالمندان به صورت مستقل زندگی می کنند، ۱۳درصد این افراد نیازمند کمک بوده و پنج درصد وابسته به دیگران هستند، ادامه داد: در استان ایلام ۶۵ سالمند در خانه های سالمندان نگهداری می شوند.

همتی با بیان اینکه خانه بهترین، مهمترین و امن ترین مکان برای نگهداری سالمندان است و عمده سالمندان این استان در نزد خانواده هایشان نگهداری می شوند، تصریح کرد: از مجموع ۴۹ هزار نفر سالمند استان، ۳۵۰۰ نفر از خدمات بهزیستی برخوردارندکه از این تعداد حدود ۱۵۰۰ نفر مددجوی مستمری بگیر هستند و مابقی نیز به صورت موردی از خدمات بهزیستی استفاده می کنند.

وی به طرح ویزیت در منزل سالمندان اشاره کرد و گفت: در اجرای این طرح که ۳۳۴ نفر از سالمندان زیر پوشش قرار دارند خدمات درمانی مورد نیاز به سالمندان در منزل به آنها ارائه می‌شود.

«قنبر موسی‌نژاد» مدیرکل کمیته امداد استان ایلام نیز اظهار کرد: از مجموع ۴۹ هزار سالمندی که در این استان هستند بیش از ۲۴ هزار نفر آنها که ۱۸ هزار خانواده این استان را شامل می شوند از حمایتهای امداد استان برخوردار هستند.
وی با بیان اینکه سالیانه از سوی این نهاد بیش از ۶۵ میلیارد تومان به این مددجویان کمک معیشت و مستمری پرداخت می شود، افزود: این سالمندان علاوه بر مستمری از خدماتی حمایتی و موردی دیگری مانند پرداخت کمک هزینه به بیماران بستری شده در منزل، خرید تجهیزات پزشکی برای بیماران صعب العلاج، پرداخت کمک هزینه پرستاری، ایجاد طرحهای کارانگیزی، کمک به تحصیل فرزندان آنها و خدمات دیگر برخوردار هستند.
موسی‌نژاد با بیان اینکه هم اکنون بیش از ۳۰ سالمند بالای یکصد سال در استان مورد حمایت امداد هستند افزود: کهن سال ترین این سالمندان ۱۱۵ سال سن دارد که در بخش چوار ایلام ساکن است.

گزارش:  عبدالرضا محمدی